28-02-2012
Door: Tubbie
Blijf op de hoogte en volg Tubbie
07 Maart 2013 | Nieuw Zeeland, Taupo
28-02-2013
Mijn laatste dag werken in The Coffee Club.
Het werd ook wel tijd want in de laatste week liepen de irritaties erg hoog op.
Ik had bijna een kalender gemaakt om mijzelf zo te motiveren.
Het is natuurlijk niet alleen de laatste dag werken in TCC maar helaas vertrek ik ook uit Taupo.
Ik moest mijn nieuwe vrienden in The Whitehouse ook achterlaten.
Toch raar dat je in zo een korte tijd goede vrienden kunt worden.
We waren al snel een hechte soort van familie die van alles deelde.
We spendeerde onze vrije tijd samen door te gaan zwemmen, klimmen, hiken, chillen in de tijd en voor het laatste weekend hadden we een zeilboot gehuurd voor 2 dagen.
In de 2 dagen realiseerde we maar al te goed dat er een einde was gekomen aan een geweldige periode. Natuurlijk hebben we geprobeerd om die confronterende gedachte weg te drinken.. ;)
Natuurlijk was het in de eerste weken praten over luchtige dingen.
Het weer, waar we vandaan komen en de bijbehorende rare tradities.
Maar na maten we langer en meer met elkaar deelde kwamen er meer serieuze gespreksonderwerpen aan bod. Dat is natuurlijk niet raar want als je een tijdje reist heb je weinig of geen contact met vrienden en familie. Reizen is natuurlijk erg mooi en leuk en een groot avontuur maar ook een mentale rollercoaster. Je gaat over dingen nadenken die thuis nooit in je hoofd zouden opkomen. Thuis….?!? Raar om over na te denken. En misschien wil ik dat niet eens.
Al bij al het was ook moeilijk om afscheid te nemen van Abigail, Terreza en David.
Gelukkig deed iedereen de laatste avond min of meer alsof we elkaar de dag erna weer zouden zien met uitzondering op de hugg en de kus..;)
Nadat ik afscheid genomen heb van de mensen in TCC ben ik richting busstation gelopen.
Ook dit was weer een rare ervaring na z’n lange tijd, een backpack op mijn rug en wachten op de bus.
Eenmaal in de bus realiseerde ik mij hoe goed ik het naar mijn zin had. Gelukkig was ik op weg met de bus richting Auckland waar op dat moment mijn ouders waren om nog een paar dagen samen te spenderen voordat zij weer vertrekken naar het koude en natte Nederland.
Nadat ik eenmaal aangekomen was moest ik een minuut of 10 lopen richting haven om daar mijn ouder weer te zien. Natuurlijk na een kus en een hugg zijn we opzoek gegaan naar een restaurant voor een borrel en een avondmaal. We zijn gestrand bij de andere kant van de haven in een gezellig restaurant genaamd Mecca. Na een heerlijke en gezellige avond zijn we richting hotel gelopen. Mijn ouders hebben van te voren al een kamer voor mij geregeld dus dat was relaxt. Het enigste wat ik moest doen is de sleutel ophalen. Het hotel zag er misschien in de eerste instantie een beetje raar uit maar ik heb daar toch 3 ontzettend goede nachten gehad.
Mijn laatste dag werken in The Coffee Club.
Het werd ook wel tijd want in de laatste week liepen de irritaties erg hoog op.
Ik had bijna een kalender gemaakt om mijzelf zo te motiveren.
Het is natuurlijk niet alleen de laatste dag werken in TCC maar helaas vertrek ik ook uit Taupo.
Ik moest mijn nieuwe vrienden in The Whitehouse ook achterlaten.
Toch raar dat je in zo een korte tijd goede vrienden kunt worden.
We waren al snel een hechte soort van familie die van alles deelde.
We spendeerde onze vrije tijd samen door te gaan zwemmen, klimmen, hiken, chillen in de tijd en voor het laatste weekend hadden we een zeilboot gehuurd voor 2 dagen.
In de 2 dagen realiseerde we maar al te goed dat er een einde was gekomen aan een geweldige periode. Natuurlijk hebben we geprobeerd om die confronterende gedachte weg te drinken.. ;)
Natuurlijk was het in de eerste weken praten over luchtige dingen.
Het weer, waar we vandaan komen en de bijbehorende rare tradities.
Maar na maten we langer en meer met elkaar deelde kwamen er meer serieuze gespreksonderwerpen aan bod. Dat is natuurlijk niet raar want als je een tijdje reist heb je weinig of geen contact met vrienden en familie. Reizen is natuurlijk erg mooi en leuk en een groot avontuur maar ook een mentale rollercoaster. Je gaat over dingen nadenken die thuis nooit in je hoofd zouden opkomen. Thuis….?!? Raar om over na te denken. En misschien wil ik dat niet eens.
Al bij al het was ook moeilijk om afscheid te nemen van Abigail, Terreza en David.
Gelukkig deed iedereen de laatste avond min of meer alsof we elkaar de dag erna weer zouden zien met uitzondering op de hugg en de kus..;)
Nadat ik afscheid genomen heb van de mensen in TCC ben ik richting busstation gelopen.
Ook dit was weer een rare ervaring na z’n lange tijd, een backpack op mijn rug en wachten op de bus.
Eenmaal in de bus realiseerde ik mij hoe goed ik het naar mijn zin had. Gelukkig was ik op weg met de bus richting Auckland waar op dat moment mijn ouders waren om nog een paar dagen samen te spenderen voordat zij weer vertrekken naar het koude en natte Nederland.
Nadat ik eenmaal aangekomen was moest ik een minuut of 10 lopen richting haven om daar mijn ouder weer te zien. Natuurlijk na een kus en een hugg zijn we opzoek gegaan naar een restaurant voor een borrel en een avondmaal. We zijn gestrand bij de andere kant van de haven in een gezellig restaurant genaamd Mecca. Na een heerlijke en gezellige avond zijn we richting hotel gelopen. Mijn ouders hebben van te voren al een kamer voor mij geregeld dus dat was relaxt. Het enigste wat ik moest doen is de sleutel ophalen. Het hotel zag er misschien in de eerste instantie een beetje raar uit maar ik heb daar toch 3 ontzettend goede nachten gehad.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
